Een nieuw vertaalde samurai-tekst genaamd "Twelve Rules of the Sword" onthult de geheimen van een zwaardvechtschool die een techniek beheerste die bovennatuurlijke krachten leek te geven.
De tekst dateert uit de 17e eeuw en bevat kennis die is overgedragen van een samoerai genaamd Itō Ittōsai (geboren rond 1560), die vocht en 33 duels won in Japan. Onderzoekers weten niet zeker wanneer hij stierf, maar historische gegevens suggereren dat hij mogelijk ouder dan 90 jaar is geworden. Ittōsai schreef zijn 'Twaalf regels van het zwaard' nooit op en gaf ze in plaats daarvan mondeling door aan zijn studenten bij het One Cut-zwaard -vechtschool. De afstammelingen van zijn leerlingen legden ze later schriftelijk vast.
De tekst beschrijft regels voor het verslaan van een tegenstander en twee magische gebeden om de geest en geest van een samoerai te verbeteren, aldus Eric Shahan, die de tekst onlangs heeft vertaald. Shahan is een Japanse vertaler die gespecialiseerd is in het vertalen van Japanse vechtsportteksten. Hij heeft ook een San Dan (derdegraads zwarte band) in Kobudō, een Japanse krijgskunst.
De twee magische gebeden zijn vaag en moeilijk te begrijpen. Een van hen stelt dat een samoerai verschillende Sanskrietfiguren op hun handpalmen moet tekenen, waaronder een personage dat Oni vertegenwoordigt, een soort demon. De samoerai voegt dan hun handpalmen samen, zegt een gebed en draait hun handen één keer rond terwijl ze een luide "Un!" geluid, voordat ze eenmaal in hun handen klappen en ze tegen elkaar wrijven, geeft het gebed aan.
Observeren met je geest
Een van de regels in de tekst heet "ogen van het hart"; er staat in Shahans vertaling dat "je niet met je ogen naar je tegenstander moet kijken, maar met je geest moet kijken ... Als je met je ogen kijkt, kun je afgeleid raken, maar door met je geest te kijken blijf je gefocust." Twee magische gebeden die de samurai van de One Cut-school mogelijk hebben geholpen om tegenstanders met hun 'geest' en 'geest' te bekijken, werden ook in het Engels vertaald.
Mensen die in het 17e-eeuwse Japan woonden en een samurai zagen die de 'ogen van het hart'-regel onder de knie had, waren misschien verbluft. 'Destijds leek het een waarnemer misschien dat iemand die deze techniek onder de knie had, bovennatuurlijke krachten had', zei Shahan. Er is echter een wetenschappelijke verklaring voor hoe ze hun 'geest' en 'geest' in plaats van ogen gebruikten om naar hun tegenstander te kijken.
Volgens Shahan 'is de verklaring dat je sneller reageert op dingen die bewegen in je perifere gezichtsvermogen in tegenstelling tot je focuscentrum. Recht in het zwaard van een tegenstander kijken, een beweging bewust registreren en dan proberen te reageren, zal niet goed eindigen voor jou in een zwaard duel."
Shahan voegde eraan toe: 'Omgekeerd, als je je tegenstander in je gezichtsveld laat staan zonder je op een onderdeel te concentreren, kan je perifere gezichtsvermogen reageren op elke beweging of aanval', en 'je zult sneller reageren dan je zou kunnen door rechtstreeks naar de vijand te staren . "
De magische gebeden in de tekst waren waarschijnlijk een soort zelfhypnose of meditatieritueel: 'Als je geest voor de strijd in een warboel staat, zou een nederlaag zeker zijn. Er kan zeker een verband zijn met de ogen van het hart in de zin dat je moet je lichaam de mogelijkheid geven om vrij en onbewust te reageren op de aanval van de tegenstander, 'zei Shahan.
Hart van de vos
Een andere regel, 'hart van de vos' genoemd, waarschuwt samoerai tegen al te voorzichtig zijn. De regel stelt dat vossen van nature voorzichtig en achterdochtig zijn, iets waardoor ze gedood kunnen worden. 'In plaats van in één richting te vluchten, stoppen ze hier en daar om te controleren wat zich achter hen bevindt. Tijdens een van deze vertragingen cirkelt de jager rond en doodt de vos. De les hier is dat een overdaad aan voorzichtigheid leidt tot de val van de vos,' de regel stelt.
Als een samoerai nadenkt over wat hij moet doen en aarzelt, 'kiest de tegenstander dat moment om te slaan' volgens die regel. 'Daarom is het essentieel dat je alle twijfel uit je techniek verwijdert. Je moet jezelf krachtig trainen zodat je leeg bent, de leegte.'
De andere regels omvatten 'dennenboom in de wind', die samoerai leert niet vast te komen te zitten in het ritme van de tegenstander, maar helemaal geen ritme te gebruiken. Een andere, "kappen" genoemd, omvat het bereiken van een fractie van een seconde en het "voorkomen van vreemde gedachten".
Shahan zei dat samurai die de One Cut-school van zwaardvechttechnieken leerden 'hun hele leven in de zwaardkunst hebben getraind, zodat de technieken in hun lichaam zijn ingebakken; ze hadden de mentale kracht nodig om hun lichaam te laten reageren zonder dat hun geest het situatie."
