Het vreemdste kenmerk van Iapetus is de equatoriale bergkam. Wat kan zo'n functie mogelijk maken?
Om de Britse geneticus J.B.S Haldane te parafraseren: "in mijn verdenking is het universum niet alleen vreemder dan we denken, het is vreemder dan we kunnen veronderstellen." De context was leven en evolutie, maar hij had net zo goed kunnen praten over de manen van Saturnus. Die kleine werelden zijn enkele van de vreemdste plekken die we ooit hebben gezien.
Titan is een enorme maan met een atmosfeer die dikker is dan die van de aarde. Als het niet om de bottenverlammende koude en onadembare atmosfeer ging, zou je een paar vleugels kunnen dragen en rondvliegen in de lucht van de Titanic.
Er is Enceladus, een ijzige maan die water de ruimte in blaast door geisers aan de zuidpool. Maar de Saturnische maan die mij het meest fascineert, moet Iapetus zijn, ook wel bekend als de yin-yang maan van Saturnus.
Hier is een foto gemaakt door Cassini. Bekijk de bizarre kenmerken van het oppervlak, waar de helft van de maan ijswit is en de andere bruinrood. Astronomen geloven dat deze vreemde kleuring afkomstig is van het ijs aan de warmere kant dat sublimeert, waardoor dit donkerdere materiaal achterblijft.
Natuurlijk is dat een beetje vreemd, maar het vreemdste kenmerk van Iapetus is de equatoriale bergkam. Deze functie is 1.300 km lang en laat de maan eruit zien als een ruimte walnoot. Vanwege de zware kraters op de bergkam weten astronomen dat het oud is, bijna net zo oud als de maan zelf. Met een hoogte van 13 km is hij hoog genoeg om de meest kieskeurige witte wandelaar of de wilde mammoet en het gigantische bataljon buiten te houden.
Wat kan zo'n functie mogelijk maken?
Astronomen zijn van een paar kampen. De eerste denken dat het zich vroeg in de geschiedenis van de maan door convectieve activiteit heeft gevormd. Saturnus trekt Iapetus met zijn enorme zwaartekracht en de maan ondergaat enorme getijdenkrachten. Dit genereert warmte in het binnenste van de maan, en het kan er de oorzaak van zijn geweest dat het naar de evenaar is geblazen.
Een tweede idee is dat Iapetus miljarden jaren geleden een van de ringen van Saturnus heeft geconsumeerd. De maan is misschien langzaam door het ringvlak gedwaald en heeft al het ringmateriaal geaccumuleerd, als sneeuw die zich ophoopt voor een ploeg.
Een derde is dat Iapetus miljarden jaren geleden werd ingeslagen door een enorme asteroïde. Deze inslag zorgde ervoor dat de maan uit elkaar vloog, maar toen trok de wederzijdse zwaartekracht hem weer samen. De kracht van deze recombinatie perste het materiaal uit op de evenaar, dat vervolgens stolt.
Als alternatief kan het een walnoot zijn uit een kerstkous van de Galactus-familie. Dus wat is het?
Het blijkt dat Saturnus nog twee manen in zijn systeem heeft met vergelijkbare equatoriale ruggen. De maanatlas is slechts 15 km breed, maar wordt gedomineerd door een equatoriale bergkam. Het lijkt op een UFO en Pan heeft een vergelijkbare functie.
Astronomen weten dat ze allebei hun ruggen hebben gemaakt door materiaal uit de ringen te trekken en het op hun oppervlak te stapelen. Dit is het mechanisme dat lijkt te passen bij wat er met Iapetus gebeurt.
Een mysterie is hoe ver Iapetus in een baan om Saturnus draait. Zo ver is er nog geen ring, dus waar kwam het materiaal vandaan om te consumeren? Is het mogelijk dat Iapetus naar buiten dreef of een eigen ringsysteem had?
Wil je puzzels? Iapetus is een van de vreemdste plekken in het zonnestelsel en het zou mijn kandidaat zijn voor een toekomstige orbiter of lander. Laten we het nader bekijken.
Wat is je favoriete bizarre object in het zonnestelsel? Vertel het ons in de reacties hieronder.
Podcast (audio): downloaden (duur: 4:00 - 3,7 MB)
Abonneren: Apple Podcasts | Android | RSS
Podcast (video): downloaden (duur: 4:23 - 52,2 MB)
Abonneren: Apple Podcasts | Android | RSS