Stervorming in de grote Magelhaense wolk

Pin
Send
Share
Send

Deze foto is van een actief stervormingsgebied in de Grote Magelhaense Wolk, een satellietstelsel van de Melkweg. Deze sterren blazen krachtige stellaire winden uit die nabijgelegen materiaal opruimen en ervoor zorgen dat interstellair gas ioniseert en gloeit.

Dit actieve gebied van stervorming in de Grote Magelhaense Wolk (LMC), zoals gefotografeerd door NASA's Hubble Ruimtetelescoop, onthult piekerige wolken van waterstof en zuurstof die wervelen en zich vermengen met stof op een canvas van astronomische grootte. De LMC is een satellietstelsel van de Melkweg.

Dit specifieke gebied binnen de LMC, aangeduid als N 180B, bevat enkele van de helderste bekende sterrenhopen. De heetste blauwe sterren kunnen helderder zijn dan een miljoen van onze zonnen. Hun intense energie-output genereert niet alleen harde ultraviolette straling, maar ook ongelooflijk sterke stellaire "winden" van snelle, geladen deeltjes die de ruimte in blazen. De ultraviolette straling ioniseert het interstellaire gas en laat het gloeien, terwijl de wind het interstellaire gas over tientallen of honderden lichtjaren kan verspreiden. Beide acties zijn duidelijk in N 180B.

Ook zichtbaar geëtst tegen de gloeiende waterstof- en zuurstofgassen zijn 100 lichtjaar durende stofwimpels die over de lengte van de nevel lopen en de kern van de cluster nabij het midden van het beeld snijden. Loodrecht op de richting van de donkere slingers verschijnen feloranje randen van compacte stofwolken in de rechterbenedenhoek en linkerbovenhoek van de afbeelding. Deze donkere concentraties zijn in de orde van grootte van enkele lichtjaar. Ook zichtbaar onder de stofwolken zijn zogenaamde "olifantenstammen" stofstengels. Als de druk van de nabijgelegen stellaire winden groot genoeg is om dit materiaal samen te drukken en door zwaartekracht te laten samentrekken, kan stervorming worden veroorzaakt in deze kleine stofwolken. Deze stofwolken zijn het bewijs dat dit nog een jong stervormingsgebied is.

Deze foto is in 1998 gemaakt met Hubble's Wide Field Planetary Camera 2 met filters die licht isoleren dat wordt uitgezonden door waterstof en zuurstofgas. Om een ​​kleurencomposiet te maken, werden de gegevens van het waterstoffilter rood gekleurd, het zuurstoffilter blauw gekleurd en een combinatie van de twee gemiddeld genomen filters groen gekleurd. De samensmelting levert roze en oranje waterstofwolken op in een veld van zacht blauw zuurstofgas. Dichte stofwolken blokkeren sterrenlicht en gloeiend gas vanuit ons gezichtspunt.

Oorspronkelijke bron: Hubble News Release

Pin
Send
Share
Send